Flexibiliteit. Het is zo’n woord dat past bij een logopedie praktijk. In een eerstelijns praktijk is het nooit saai. Er gebeurt van alles op verschillende niveaus. Onze primaire zorg ligt bij onze cliënten. Wij zijn er om hun hulpvragen zo goed mogelijk te helpen oplossen.
Een greep uit de vragen die in ons Logopedisch Centrum voorkomen:
- Help ons om onze baby uit een fles te leren drinken.
- Help ons hoe we ons kind van de sondevoeding af kunnen krijgen.
- Help onze zoon om verstaanbaar te leren spreken tegen zijn juf en klasgenootjes.
- Help onze jongvolwassen dochter om te leren debatteren op school.
- Help mij om mijn stem in de vele vergaderingen die ik moet doen goed te gebruiken, zodat ik niet mijn stem kwijtraak.
- Help mij om mijn tong beter te leren gebruiken tijdens slikken en praten, zodat ik straks een beugel kan krijgen om mijn gebit recht te zetten.
- Help mij om….
En zo zijn er vele vragen waarmee ons team dagelijks geconfronteerd wordt. Dit heeft onze prioriteit. Om volgens de laatste inzichten en methodieken te werken moeten we hiervoor op nascholing. Wij vinden dat heel belangrijk, om zo efficiënt mogelijk de cliënt van zijn klacht af te helpen. Nieuwe inzichten en je handelen hierop aanpassen vergt flexibiliteit.
Daarnaast hebben we te maken met zorgverzekeringen. Zij stellen allerlei eisen aan het handelen van de logopedist in de eerstelijns praktijk. Dat snap ik. Wie betaalt mag ook wat eisen. Maar als je dan aan al deze eisen voldoet, dan mag je daar ook een reële vergoeding voor krijgen.
En hier gaat het behoorlijk schuren, want voor logopedisten is het tarief veel te laag. Als praktijkhouder wil ik graag mijn goed geschoolde medewerkers een passend salaris betalen, hetgeen met de huidige tarieven gewoon heel moeilijk is. Praktijkkosten stijgen. Personeelskosten stijgen. Tarieven blijven nagenoeg hetzelfde. Ook nu wordt er een groot beroep gedaan op de flexibiliteit van de praktijkhouder.
Het team, mijn directe collega’s.
Wat een geweldig team heb ik om me heen verzameld. Allemaal mensen met het hart op de juiste plaats, die willen gaan voor onze cliënten. Juist wanneer het moeilijker gaat, doen zij een stap extra. In onze praktijk zien we cliënten waarvoor allround logopedie passend is en daarnaast zien we in onze gespecialiseerde vestiging in Zwolle vele mensen, waarbij specialistische hulp geboden is. Bij hen gaat het vaak niet gemakkelijk. Het kan voorkomen dat het vergroten van de frequentie van behandelen nodig is of juist het verlengen van een zittingsduur. Flexibiliteit in de agenda’s van onze teamleden is dan geboden.
Ook het feit dat we gespecialiseerd zijn in preverbale logopedie (baby’s en kinderen die niet goed kunnen eten en drinken) maakt dat we veel tijd kwijt zijn aan reistijd, omdat we deze kinderen in de thuissituatie moeten behandelen. Het tarief voor de aan huis toeslag is zeer wisselend per zorgverzekeraar en meestal niet toereikend. Hoe we dit flexibel moeten oplossen weet ik (nog) niet…
In mijn thuissituatie is mijn echtgenoot gelukkig heel flexibel. Naast zijn 36 urige werkweek neemt hij de volledige huishouding op zich. Als praktijkhouder werk ik vier dagen cliëntgebonden, van 8.00 – 17.30 uur, waarbij ook 1 avond van 18.30 tot 21.00 uur. Daarnaast werk ik op papier 1 dag niet cliëntgebonden, waarin ik allerlei praktijkhouderzaken regel.
Maar ik kom er niet mee uit…… Iedere avond in de werkweek werk ik ook nog van 20.30 uur tot 23.00 uur evenals op zaterdagmiddag. Hierin doe ik administratie, maak ik behandelplannen, werk ik de website bij, bestudeer ik vakliteratuur en probeer ik innovatieve zaken te bedenken hoe we alles in de praktijk nog beter gestroomlijnd kunnen maken, zodat mijn medewerkers minder tijd kwijt zijn aan allerlei tijdrovende administratieve handelingen.
En dan ben ik gezegend met een flexibele echtgenoot, die de boodschappen doet, kookt, wast etc. Het is een druk leven, waarin ik zeker nog vind dat ik inhoudelijk het leukste vak van de wereld heb.
Voor nu hoop ik:
- dat er wegen gevonden worden om die enorme administratieve druk te verminderen
- dat zorgverzekeraars een reëel tarief kunnen bieden aan praktijken
- dat ik mijn medewerkers een passend tarief kan (blijven) bieden
- dat ik mijn medewerkers voldoende op nascholing kan laten gaan
- dat ik zelf ook eens gewoon een dag ‘vrij’ heb zonder dat ik mij daar schuldig over hoef te voelen, omdat er zoveel achterstallige administratie ligt
- dat mijn team de flexibiliteit kan opbrengen om haar handelen aan de steeds veranderende eisen aan te passen
- dat ik met mijn team ons werk, het helpen van mensen met het oplossen van hun problemen in de communicatie, het spreken, de taal, de stem en adem en het eten en slikken kan blijven voortzetten.
Ik hoop op meer vertrouwen tussen eerstelijns praktijken en zorgverzekeraars, zodat meer gelijkheid bewerkstelligd kan worden, waarmee onze cliënten het meest geholpen zijn.
